Relacja: "Biegowe Inspiracje" cz. III - Wiesław Olesiewicz

 Około dwudziestu osób przybyło w sobotnie popołudnie do naszego sklepu na spotkanie z p. Wiesławem Olesiewiczem. Był to jednocześnie trzeci wykład cyklu - "Biegowe Inspiracje".

Bohater sobotniego spotkania, to prawdziwa legenda podlaskiego sportu, jeśli chodzi o biegi długie. Szczyt jego kariery przypadł na lata 70-te ubiegłego wieku. Wiesław Olesiewicz, bo o nim oczywiście mowa, okazał się równie świetnym gawędziarzem, posiadającym w dodatku znakomitą pamięć a jest to przecież rocznik 1942.

Opowiadał o początkach swojej biegowej przygody, która rozpoczęła się w latach szkolnych w Knyszynie. Przypomniał swoje największe sukcesy biegowe, osiągnięte wyniki na zawodach w regionie, w kraju i za granicą. W jego karierze nie brakowało również dramatycznych momentów i o tym też opowiadał. O nieudanej próbie bicia rekordu świata na 100 km w 1979 roku w Koszycach, o dramaturgii drużynowych mistrzostw Europy w maratonie w Karl Marx Stad (dawna NRD ) w 1972 roku. Z humorem przedstawił swój pierwszy start w maratonie, który zakończył się kompletną klapą. Na pytanie, czemu zawdzięczał swoje sukcesy biegowe, bez wahania wskazał: talent, upór i końskie zdrowie. Nasz gość chętnie odpowiadał na pytania zadawane przez uczestników spotkania.

W ciekawej i miłej atmosferze szybko upłynęły dwie godziny spotkania, a po części oficjalnej jeszcze dobre pół godziny trwała biegowa dyskusja w grupach. I niech żałują Ci, którzy nie pojawili się na spotkaniu. Być może wpływ na ich decyzję miał fakt, że w ostatnim czasie nie mówi się o p. Wiesławie, a jego postać i dokonania są jakby w zapomnieniu. Dzięki temu spotkaniu mogliśmy odkurzyć legendę i wyrazić swoje uznanie i podziw.

Na koniec chcę przytoczyć wypowiedź jednego z uczestników spotkania i niech będzie ona jakby PUENTĄ: " Znam pana Wieśka od dawna, spotykam go czasem na ulicy czy w autobusie. Wiedziałem, że kiedyś był biegaczem, lecz to czego dowiedziałem się dzisiaj - zmienia wszystko. Od dzisiaj kłaniam Mu się nisko. Panie Wiesławie, wielki szacunek ".

Edward Skowera